Na de kledingstukken van de afgelopen tijd vond ik het leuk om weer een tas te maken. Ik heb ten slotte al van jongs af aan een liefde voor tassen, waar ik niet vaak aan toe geef, want je kan je geld maar 1 keer uitgeven hè?
Met de komst van de naaimachine komt daar misschien wel verandering in...
Ik vond het patroon voor de Phoebe-tas en was op slag verliefd. Dát moest m worden!
Bij een heel leuk Zweeds winkeltje kocht ik deze stof en ik ging aan de slag. De stof moest verstevigd met "fusible interfacing". Bij de plaatselijke stoffenwinkel verkochten ze me een soort vlieseline die zó stijf was, het leek wel karton. Ik had eigenlijk meteen al mijn twijfels hierbij, maar probeerde het toch. Volgende keer beter naar mijn intuïtie luisteren! Het spul was niet te verwerken. De tas moest binnenstebuiten gekeerd worden, dat ging met deze versteviging eigenlijk niet. Met geweld toch gedaan natuurlijk,waardoor ik het half van de stof afscheurde. Afijn, deze poging was mislukt.
Poging 2 ging beter! Nu heb ik gewone vlieseline gebruikt, beetje dun, maar goed, dat had ik in huis. De magneetknoop kon ik gelukkig recyclen. Al met al ben ik heel erg tevreden met het resultaat. Alleen een volgende keer verstevig ik de hengsels ook, dat was ik nu vergeten...
Ik twijfel nog of ik, wat in het patroon staat, de rand nog een keer topstitch (hoe heet dit in het Nederlands?), want dat vind ik nog lastig om netjes te doen. Ben bang om het te verpesten...
Ik denk dat ik deze misschien nog een keer maak, maar dan in leer. Lijkt me mooi!