Een paar weken geleden kocht ik het herfstnummer van La Maison Victor. Voornamelijk omdat daar zo'n ontzettend mooie jurk in stond: de Harriet. Nou heb ik nog maar weinig ervaring, maar ik wilde het tóch proberen.
Op de markt een aardig stofje gekocht voor 3 euro, waar ik het model eerst in wilde uitproberen. Kijken of ik het wel zou kunnen. Zonder rits, want dat leek me niet nodig omdat het tricot is, dus dat scheelt weer wat qua moeilijkheid. En zonder zakken, want daarvoor had ik niet genoeg stof, en dat was weer een stapje eenvoudiger.
In het begin ging het geweldig, patroon overtekenen, uitknippen, en al snel zat ik achter mijn machine.
Tot het moment van het beleg...
Ik snapte er niks van, het bobbelde, en wilde niet mooi naar binnen vallen. Dus alles uitgehaald, nog een keer geprobeerd. Zelfde probleem. En toen met uithalen maakte ik met mijn tornmesje ineens een gat in de stof. Middenvoor...
Ik was bijna zover dat ik opgaf. Dit is gewoon nog te moeilijk voor me. Jammer, maar helaas.
Andere naaiprojectjes kwamen, de tassen van de vorige blog, maar toch... ik hou niet van opgeven.
Vanavond nog eens opnieuw uitgehaald, en nog eens goed gekeken. Bleek dat ik de belegerden verkeerd op elkaar gestikt had! Ik kan het dus wel!
De proefversie is af nu. En ik denk ook al best draagbaar. Op zolder ligt een heel mooi stofje te wachten op de échte versie. Die wordt vast geweldig, ik weet nu immers hoe het (niet) moet.
